The writer คลั่งรัก นักแต่งปก

The writer คลั่งรัก นักแต่งปก

บทความหนึ่งจากหนังสือเล่มหนึ่งที่ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของ 'พีท'

"หัวใจน่ะ ไม่ว่าจะแตกสลายไปกี่ครั้ง มันก็จะถูกเยียวยาด้วยใครสักคนที่เห็นค่ามัน"

"เหอะๆๆ ตลกชะมัดเลย ใครกันนะที่คิดคำพูดน้ำเน่าพวกนี้ออกมาได้ มันต้องเป็นคนน้ำเน่าขนาดไหนกันนะ อยากจะเห็นหน้ามันจริงๆ "

. . . . 

"คนที่จะมาเยียวยาหัวใจที่แหลกสลายงั้นเหรอออออ อ๋อววววว หรอออออ ขอบคุณค้าบบบบบบ ถุย!! เหอะๆ คนแบบนั้นมันมีที่ไหนกัน โลกใบนี้น่ะ มันมีแต่พวกที่เห็นแก่ตัวทั้งนั้นแหละ หวังก็แค่จะได้ร่างกาย กับเงินที่เรามีครอบครองเท่านั้น เหอะๆ ใครสักคน เยียวยา รักษา คนที่ตั้งใจจะรัก มันไม่มีจริงหรอก...... มัน .. ไม่มีจริงๆ หรอกนะ. . . . คนแบบนั้นน่ะ อย่างน้อย. . . . ทั้งชีวิต.... ทั้งชีวิตที่ฉันเกิดมา.. ก็ ก็ไม่เคยเจอใครที่เป็นแบบนั้นเลยนี่เนอะ ฮะ ฮะ ฮ่าๆๆ " ชายหนุ่มวัย 28 ปี ที่ทั้งชีวิตไม่เคยเจอความรักดีๆ เลยสักครั้งอย่างพีท กล่าวขึ้นมาในใจพลางหัวเราะอ่อนๆ ทั้งๆ ที่ข้างในนั้น มีน้ำตาซ่อนอยู่ คลับคล้ายคลับคลาว่า เขากำลังหัวเราะให้กับชีวิตรักที่บัดซบของตัวเองอยู่เนืองๆ

. . . .

"ไม่ว่าความรักเรื่องไหนๆ ที่ถูกเขียนขึ้นมันก็เขียนขึ้นมาจากคำโกหกทั้งนั้นนั่นแหละ"

"ความรักที่สวยงามเหมือนในนิยายน่ะ มันไร้สาระทั้งนั้น มีแค่ตัวเราเองนี่แหละ ที่รักเรามากที่สุด มันไม่มีใครที่จะรักเราได้เท่ากับตัวเราอีกแล้ว นี่คือความจริงที่เราต้องจำไว้ แหละมันจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง" พีทกล่าวขึ้นกับตัวเองเพื่อลบความคิดที่ว้าวุ่นอยู่ในหัวออกไป เขาเดินตรงไปยังป้ายรถเมล์ป้ายเดิม ที่เขารอรถกลับบ้านอยู่เป็นประจำ ด้วยท่าทางที่อึมครึม สายตาที่เย็นชา ไม่สนใจผู้ใด เขาเพียงแต่ต้องการกลับบ้าน พักผ่อนจากการทำงานหนักจนร่างกายโทรม

.

.

.

.

ในขณะที่ชายร่างบางกำลังเดินอยู่โดยที่ไม่ได้สนใจสิ่งใดๆ รอบตัวนั้น จู่ๆ ก็มีชายร่างหนา กำยำสูงใหญ่ สวมชุดนักศึกษาเดินเข้ามาจับเขาจนล้มลง เขาพูดไม่เป็นภาษาใส่ พีท 

"!@#$%^&*^%!@#$%"

" เชี่ยไรวะเนี่ยยยยยยยย!!!! " ชายร่างบางตะโกนขึ้นอย่างเสียงดังโดยที่ไม่รู้เลยว่า ตั้งแต่คืนนี้ไป ชีวิตอันมืดมนของเขา จะเปลี่ยนไป... ตลอดกาล..

______________________________________________________________________

ถึงผู้อ่าน

แฮร่ ซิ่ววิ่วครับ ผลงานชิ้นนี้เป็นผลงานหัดเขียนหัดแต่งนิยายครั้งแรกของผม ถ้าแวะมาอ่านกันแล้ว ยังไงก็ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยน้าา ผมยังอาจจะใช้คำใช้อะไรไม่เก่ง อยากจะพัฒนาทักษะทางด้านการเขียนของตัวเองด้วย ยังไงถ้าแวะมาอ่านแล้ว ฝากรบกวนติชมด้วยน้าค้าบบบ ผมจะนำไปปรับใช้ให้งานต่อๆไปมันดีขึ้น

ปล. ถ้าอ่านแล้วรู้สึกถูกใจถูกจริต อย่าลืมกดใจให้ด้วยนะงับ เป็นกำลังใจให้ผมหน่อยน้าา TwT

ปล2.ขอให้ทุกคนมีความสุขกับการอ่านเรื่องนี้นะงับ และก็ ขอให้มีวันที่ดีนะ